تفرقه
واعتصموا بحبل الله جمیعا ولا تفرقوا ...
از دیدگاه کتاب آسمانی ما قرآن مجید و نیز احادیث شریف، تفرقه پدیده ای شیطانی و غیرخدایی است که در طول تاریخ بشریت همیشه مستکبرین عالم برای رسیدن به اهداف شوم و ننگین خودشان از تفرقه بین جوامع و انسانها استفاده میکردند.
قرآن کریم
قرآن مجید در چندین آیه به این مطلب مهم که تفرقه بلای بزرگ وخانمانسوز است اشاره میکند، از جمله:
1. آیه 65 سوره مبارکه انعام: قُلْ هُوَ الْقَادِرُ عَلَى أَن یَبْعَثَ عَلَیْکُمْ عَذَابًا مِّن فَوْقِکُمْ أَوْ مِن تَحْتِ أَرْجُلِکُمْ أَوْ یَلْبِسَکُمْ شِیَعًا وَیُذِیقَ بَعْضَکُم بَأْسَ بَعْضٍ...
خداوند متعال در این آیه، تفرقه و اختلاف را بلایی عظیم دانسته و در ردیف عذابهای آسمانی مثل صاعقه و زلزله قرار داده است.
2. آیه های 3 و 4 سوره مبارکه قصص: نَتْلُوا عَلَیْکَ مِن نَّبَإِ مُوسَى وَفِرْعَوْنَ بِالْحَقِّ لِقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ ــ إِنَّ فِرْعَوْنَ عَلَا فِی الْأَرْضِ وَجَعَلَ أَهْلَهَا شِیَعًا یَسْتَضْعِفُ طَائِفَةً مِّنْهُمْ یُذَبِّحُ أَبْنَاءهُمْ وَیَسْتَحْیِی نِسَاءهُمْ إِنَّهُ کَانَ مِنَ الْمُفْسِدِینَ...
خداوند متعال در این آیه بیان میفرماید که فرعون چگونه برای اینکه بهتر بتواند حکومت ضدالهی و استعماری خود را بر مردم مصر ادامه دهد آنان را به دو گروه تقسیم کرد؛ گروهی به نام قبطیان که همه امکانات در اختیار آنها بوده وگروهی بنام سبطیان که محروم از هر نظر بودند و مردم رابه وسیله اختلاف و تفرقه به جان هم میانداخت تا بهتر بتواند حکومت جابرانه خود را ادامه دهد.
3. آیه 153سوره مبارکه آل عمران: وَلَقَدْ صَدَقَکُمُ اللّهُ وَعْدَهُ إِذْ تَحُسُّونَهُم بِإِذْنِهِ حَتَّى إِذَا فَشِلْتُمْ وَتَنَازَعْتُمْ فِی الأَمْرِ وَعَصَیْتُم مِّن بَعْدِ مَا أَرَاکُم مَّا تُحِبُّونَ...
خداوند متعال در این سوره تفرقه و دو دستگی واختلاف را باعث شکست مسلمانان جنگ احد می داند، جنگی را که مسلمانان در حال رسیدن به پیروزی بودند ولی به علت تبعیت نکردن از رسول خدا(ص) وتفرقه بین لشگریان مسلمانان شکست سختی را تحمل نمودند وخیلی از یاران رسول خدا از جمله حمزه سیدالشهداء عموی رسول خدا(ص) به شهادت رسید. در سوره انفال آیه46 خداوند متعال می فرمایند که تفرقه باعث می شود که شوکت وعظمت امت اسلامی به باد رفته وباعث شود بیگانگان چشم طمع به آن بورزند.
4. آیه های31 و 32 سوره مبارکه روم: وَلَا تَکُونُوا مِنَ الْمُشْرِکِینَ ـ مِنَ الَّذِینَ فَرَّقُوا دِینَهُمْ وَکَانُوا شِیَعًا کُلُّ حِزْبٍ بِمَا لَدَیْهِمْ فَرِحُونَ...
در این دو آیه میفرماید که مثل مشرکین نباشید؛ آنهایی که باعث تفرقه واختلاف میشوند و دین خدا را پراکنده کرده و به گروهها تقسم میشوند.
حدیث شریف
خطبه قاصعه امیرالمؤمنین علی ـ علیه السلام ـ یکی از بهنرین منابع حدیثی است که درباره بلای تفرقه و اختلاف سخن میگوید.
آن حضرت در این خطبه ارزشمند در توضیح احوال اقوام گذشته میفرماید: «واحذروا ما نزل بالامم قبلکم من المثلات بسوء الافعال و ذمیم الاعمال، فتذکروا فی الخیر و الشر احوالهم ، واحذروا ان تکونوا امثالهم ... ـ از کیفرهایی که در اثر کردار بد و کارهای ناپسند بر امتهای پیشین واقع شده برحذر باشید و حالات آنها را در خوبیها و سختیها همواره به یاد آرید. نکند شما مانند آنان باشید...».
امیر مؤمنان سپس دلیل تغییر وضعیت "کسانی که در شر و بدی قرار داشتند و سپس به خوبی رسیدند" را این وحدت میداند: «آنان از تفرقه و پراکندگی اجتناب ورزیدند و بر الفت و همگامی همت گماشتند و یکدیگر را به آن توصیه و تحریص نمودند . از هر کاری که ستون فقرات آن ها را در هم شکست و قدرتشان را سست کرد اجتناب ورزید یعنی از کینه های درونی بخل و حسادت و پشت کردن به هم و ایجاد فتور و سستی بین جامعه سخت دوری گزینید... بنگرید آنها چگونه بودند هنگامی که جمعیتهاشان متحد، خواستههایشان متفق، قلبها و اندیشههایشان معتدل، دستهایشان پشتیبان هم، شمشیرهایشان یاریکننده یکدیگر، دیدهایشان نافذ، و عزمها و مقصودهایشان همه یکی بود. آیا مالک و سرپرست اقطار زمین نگردیدند؟ و آیا زمامدار و رئیس همه جهانیان نشدند؟».
حضرت سپس پایان کار آنان را نیز که بر اثر تفرقه به بدبختی و زبونی افتادند توضیح میدهد: «پایان کار آنان را نیز نگاه کنید: آن هنگام که پراگندگی در میان آنها واقع شد، الفتشان به تشتت گرایید، اهداف و دلهایشان اختلاف پیدا کرد، به گروههای متعددی تقسیم شدند، و در عین پراکندگی با هم به نبرد پرداختند، [در این هنگام بود] که خدا لباس کرامت و عزت از تنشان بیرون کرد و وسعت نعمت را از آنان سلب نمود. تنها آنچه از آنها باقی مانده سرگذشت آنان است که در بین شما به گونه درس عبرتی برای آنها که بخواهند عبرت گیرند دیده میشود. از امتها عبرت بگیرید؛ از حال فرزندان اسماعیل و اسحاق و یعقوب عبرت بگیرید...». (نهج البلاغة ـ خطبه 192)
تاریخ اسلام
شواهدی در این زمینه در سیره پیامبر(ص) و تاریخ اسلام نیز وجود دارد؛ از جمله:
عدهای از منافقین برای ایجاد اختلاف و تفرقه، مسجدی ـ معروف به "ضرار" ـ ساختند که باعث اختلاف بین مسلمانان شد. رسول خدا(ص) دستور فرمودند که برای از بین رفتن تفرقه، آن مسجد را خراب کنند.
نتیجه
برادر و خواهر مسلمان!
امروز همه ما وظیفه های سنگینی داریم. شرایط نظام مقدس اسلامی ما مثل روزی است که علیـ علیه السلام ـ در جنگ خندق (احزاب) در مقابل «عمربن عبدود عامری» قرارگرفت؛ روزی که رسول خدا(ص) فرمودند: «اینک همه اسلام در مقابل همه کفرقرار گرفته است». همانطور که در آنروز عدم تفرقه و پیروی از رسول خدا(ص) باعث پیروزی مسلمانان گردید امروز نیز همه باید هوشیار و متحد باشیم.
استکبار جهانی و در رأس آنها آمریکای جنایتکار از آغاز پیروزی انقلاب اسلامی همیشه درصدد بوده و هست که با ایجاد تفرقه بین برادران و خواهران مسلمان ایران ـ از هر حزب و جناح و قوم و مذهب ـ بتواند انقلاب اسلامی ما را از یا از پا درآورده و یا مسیر آن را منحرف نماید. تا امروز همیشه لطف خداوند، ادعیه خاصه امام عصر(عج)، حضور و اتحاد مردم، رهبریهای پیامبرگونه امام راحل(ره) و مقام معظم رهبری (مد ظله العالی) و هوشیاری ملت همیشه درصحنه، همه توطئههای آنان را نقش برآب نمود.
پس واجب است که امروز نیز بر اساس دستور قرآن مجید، و اوامر پیامبر و اهلبیت ـ علیهم السلام ـ همگی به ریسمان الهی چنگ زده و از تفرقه واختلاف دوری نماییم. انشاءلله.
بیانات مقام معظم رهبری حضرت آیت الله امام خامنه ای (مد ظله العالى) در مورد تفرقه
1- من یک توصیه هم در زمینهى سیاسى بکنم. عزیزان من! برادران! خواهران! در سرتاسر کشور، امروز ما احتیاج داریم به اتحاد و یکپارچگى. بهانههاى اختلاف زیاد است. گاهى در یک قضیهاى سلیقهى یک نفر، دو نفر با هم یکسان نیست؛ این نباید بهانهى اختلاف بشود. گاهى در کسى یک گرایشى هست، در دیگرى نیست؛ این نباید مایهى اختلاف بشود. آراء، نظرات، همه محترمند. اختلاف در درون، منازعهى در درون، موجب فشل میشود. قرآن به ما تعلیم میدهد: «و لا تنازعوا فتفشلوا و تذهب ریحکم».(۱) اگر منازعه کنیم، سر مسائل گوناگون – مسائل سیاسى، مسائل اقتصادى، مسائل شخصیتى – دستبهیقه شویم، دشمن ما جرى میشود. یک مقدار از جرأتى که دشمن در سالهاى گذشته پیدا کرد، به خاطر اختلافات بود.
بیانات در حرم رضوی در آغاز سال91 -1391/01/01
2- ممکن است ما با یکى مخالف باشیم، دشمن باشیم؛ دربارهى او چگونه قضاوت میکنید؟ اگر قضاوت شما دربارهى آن کسى که با او مخالفید و با او دشمنید، غیر از آن چیزى باشد که در واقع وجود دارد، این تعدى از جادهى تقواست. آیهى شریفهاى که اول عرض کردم، تکرار میکنم: «یا ایّها الّذین امنوا اتّقوا اللَّه و قولوا قولا سدیدا»(۲). قول سدید، یعنى استوار و درست؛ اینجورى حرف بزنیم. من میخواهم عرض بکنم به جوانان عزیزمان، جوانهاى انقلابى و مؤمن و عاشق امام، که حرف میزنند، مینویسند، اقدام میکنند؛ کاملاً رعایت کنید. اینجور نباشد که مخالفت با یک کسى، ما را وادار کند که نسبت به آن کس از جادهى حق تعدى کنیم، تجاوز کنیم، ظلم کنیم؛ نه، ظلم نباید کرد. به هیچ کس نباید ظلم کرد.
خطبه نماز جمعه ی تهران در حرم امام خمینی(ره) 1389/03/14
قابل توجه بعضی از عزیزانی که دم از ولایت می زنند ولی با تفرقه سرو کار دارند...
مثــــــــــــــــــــــــــــــــــــــل همیشه
خداقوت